ταλαιπωροποιός

-όν, Μ

αυτός που ταλαιπωρεί κάποιον («ἡ ἁμαρτία ταλαιπωροποιός ἐστι», Δωρόθ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ταλαίπωρος + -ποιός*].